Er is meer eigenaardigs aan de hand. Als je tot voor kort achter de huizen aan de Lange Weg kwam en naar het zuiden keek, zag je net over de Gender een populierenbos met heel hoge bomen. Dat bos begon in het westen achter het Patersgat en liep in het oosten tot aan de Leef dat in de winter de schaatsbaan is. Maar wanneer je nu achter de huizen komt, kijk je dwars door het bos heen. Je kijkt tot aan de horizon, over de velden waar het eerste kievitsei werd gevonden en voorbij de Ontginningsweg, een naam die ook al weinig goeds voorspelt. Als je dichterbij komt, zie je de bomen schots en scheef liggen, veel zijn er over de Gender gevallen. Het is geen enkel probleem meer om aan de overkant te komen, je loopt er zo overheen. De stronken zijn in de grond blijven zitten. En heel de winter is oom Lex de Gender overgestoken en heeft hij de geweldige stobben uit de grond gehaald, aan stukken gehakt en op de kruiwagen naar huis gebracht. Met bovenmenselijke inspanning. Heel zijn energie, zijn woede om zijn ten dode opgeschreven zuster ging in die stronken zitten. Hij leeft zich uit in de moerassige grond op posten die nog te nat zijn om door te hakken, hij graaft ze uit. Als hij met een niet verder kan gaat hij naar de volgende. De aarde zuigt, houdt ze vast. Ze zouden eerst verder moeten drogen, maar Lex heeft geen geduld. Hij zou allang in de hof en op het land bezig moeten zijn maar dit voorjaar heeft hij ook daar geen geduld voor. Zijn hoofd staat niet naar zaaien en planten, zijn handen zijn precies te grof, hij wil groot en zwaar werk, en soms lijkt zo`n stronk op een kruis, woedend hakt hij er de armen af en maakt het onherkenbaar.
Tante Erna sterft nog voor de zomer en Jantje krijgt op school geen vrij om haar mee te gaan begraven.
Op vrijdag 12 april dient de strafzaak tegen de dakloze asielzoeker-tussen-procedures Fortune, die op 4 juni 2018 voor het vluchtelingencollectief Wij Zijn Hier het leegstaande deel van het voormalige gebouw van Londonverzekeringen probeerde te betreden, met het doel een onderzoek in te stellen of het gebouw onderdak kon bieden aan de dakloze vluchtelingen van @wijzijnhier. Hij werd bij de deur met geweld tegengehouden door de zoon van de toenmalig wethouder, nu weer VVD-raadslid #VanderBurg, die schreeuwde ‘wij wonen hier!’. Deze bleek in een klein deel van het gebouw als anti-kraakwacht te wonen. De relaties en de kennis van zijn vader zullen daar niet vreemd aan zijn geweest. Eric van der Burg was op dat moment o.a. wethouder van Ruimtelijke Ordening en Grondzaken. Door de stampij die zoon Van der Burg maakte en de contacten van de familie was AT5, POWned en De Telegraaf al snel aanwezig en besloot Wij Zijn Hier vanwege de ontstane onrust op dat moment het onderzoek naar woonruimte te staken.
Fortune werd niet ter plekke aangehouden (en dus ook niet ‘op heterdaad betrapt’) maar pas weken later opgepakt, en dat vermoedelijk door de in de pers opgestookte opinie en onder druk van de wethouder. In plaats van gewoon verhoord te worden en vervolgens vrijgelaten in afwachting van zijn zaak, werd Fortune maandenlang in #vreemdelingendetentie opgesloten (een gebruikelijk oneigenlijk gebruik van de vreemdelingendetentie, waarbij vaak tegen beter weten in, een onderzoek wordt gedaan naar de mogelijkheid van uitzetting van de afgewezen vluchteling). Fortune had dit eerder meegemaakt, en ook dit keer mislukte de uitzetting naar, notabene!, Soedan. Hij is ondertussen alweer een aantal weken geleden vrijgelaten en op straat gezet, en op 12 april komt hij dus voor. De tenlastelegging is duidelijk gezocht: Hij wordt ervan beschuldigd dat hij ‘de woning’ van M.J. van der Burg ‘wederrechtelijk is binnengedrongen’ en dat hij ‘een deur heeft vernield’. Van het gebeuren heeft op Telegraaf.nl een video gestaan waarbij men wat duw- en trekwerk bij een deur ziet. Het is duidelijk dat Fortune niet door die deur is geweest en dus niet ‘is binnengedrongen’. Het is ook duidelijk dat achter die deur zich niet ‘de woning’ van M.J. van der Burg bevindt maar een gang en een trappenhuis naar bovengelegen verdiepingen. Als zich in een klein gedeelte aan die gang of aan dat trappenhuis de woning van M.J. van den Burg bevond, dan is deze afzonderlijk afgesloten of afsluitbaar en kunnen de gang en het trappenhuis en de leegstaande kantoren niet als ‘zijn woning’ beschouwd worden. Evenmin kan het ‘hier’ in de uitroep ‘wij wonen hier’ geïnterpreteerd worden als ‘in het hele (voor 90% lege) gebouw’. Ook kon de heer Van den Burg niet duidelijk maken dat hij ene verantwoording had voor of een functie had in de rest van het gebouw, als een poging daartoe al enige waarde had gehad. Zou de heer Fortune al achter de betreffende deur zijn geweest, op weg naar het leegstaande gedeelte van het gebouw, dan nog had de heer Van den Burg geen recht of reden om hem dat te verhinderen. Maar Fortune is door toedoen van Van den Burg en door de daarmee ontstane onrust, niet achter betreffende deur geweest. Van zelfs maar binnentreden, laat staan wederrechtelijk binnendringen, is dus geen sprake, niet in het gebouw, dus zeker niet in een woning.
Evenmin is sprake van een door Fortune vernielde deur. Er is op de video geen vernielde deur te zien, terwijl dit, als dit al heeft plaatsgevonden en door Fortune zou zijn gebeurd, dit moet zijn gebeurd voor deze de omgeving van het pand verliet. Er zijn geen beelden en evenmin getuigen van dat Fortune een deur vernielt, dus kan de beschuldiging onmogelijk worden waargemaakt.
Een man als Fortune is hier duidelijk de kwetsbare partij. Hij is gevlucht voor een dictatuur, heeft een gevaarlijke vlucht achter de rug, hem is geen asiel verstrekt hoewel pas weer bewezen is dat terugkeer niet mogelijk is. Hij heeft als afgewezen asielzoeker al meer dan 10 jaar geen enkele voorziening, waaronder geen onderdak. Het is begrijpelijk en mensenrechtelijk terecht dat hij steeds op zoek is naar onderdak.
Daar tegenover staan de eigenaars en vertegenwoordigers van een omwille van speculatie lang leegstaand gebouw, die niet toestaan en zelfs verhinderen dat een dakloze asielzoeker met zijn lotgenoten hier onderdak zoeken.
Als het de asielzoekers gelukt was het leegstaande deel van het gebouw te betrekken, dan zouden zij volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM), als bewoners van het leegstaande deel van het gebouw zijn beschouwd. Zij zouden recht hebben hun belang in een Kort Geding voor een onafhankelijke rechter te bepleiten. De antikraker Van der Burg wordt slechts als bewoner beschouwd van het (kleine) gedeelte dat hij ook daadwerkelijk bewoont.
Het is duidelijk dat de kwetsbare dakloze asielzoeker Fortune moet worden vrijgepleit van de ten laste gelegde zaken en dat hem een schadevergoeding moet worden verstrekt voor het ten onrechte ondergane leed.
