Dringende Financiële noodhulp voor vluchtelingen die geen kant op kunnen en niets krijgen van staat of stad
(28 sept.) nav van de reacties op deze oproep:
HARTELIJK DANK VOOR DE NIEUWE BIJDRAGEN! (helemaal onderaan)
Ook van @SemanthaSelima (voelt zich hoopvol) (in het midden)

Na de ontruiming van Uilenstede begin juli leefden de ca 70 vluchtelingen van @WijZijnHier wekenlang, eerst op straat, later in kraakpand Kuiperbergweg 26, uitsluitend van onze particuliere financiële actie, en van de bijdragen van een paar supporters en enkele particulieren.
Na die ontruiming volgde enkele weken later die van de Bijlmerdreef, ook met ca 70 mensen. Ook zij leefden aanvankelijk op straat en in het Mandelapark maar kwamen geleidelijk ook in Kuiperbergweg 26 terecht. En zij brachten de charitatieve hulporganisatie Stichting Family on a Mission mee, wat een grote verandering betekende voor alle bewoners van Kuiperbergweg 26! Want vanaf dat moment nam deze voorbeeldige organisatie het grootste deel van de materiële verzorging op zich. Wij konden ons beperken tot aanvullende zaken en tot het enkele keren vanuit onze particuliere actie financieel ondersteunen van Stichting Family on a Mission.
Maar omdat nu al maandenlang noodopvang door de gemeente, en ook het op zich nemen van het levensonderhoud van deze mensen door de gemeente, uitblijft, is, nadat de mogelijkheden van onze particuliere actie zo goed als uitgeput waren, nu ook Stichting Family on a Mission in ernstige problemen gekomen. En daarmee 120 vluchtelingen die geen enkele voorziening krijgen van staat of stad en evenmin kunnen terugkeren naar hun land van herkomst.
LEES AUB DE NOODKREET VAN @SamanthaSelima en HELP AUB!
We vechten samen voor dezelfde groep vluchtelingen.
Stichting Family on a Mission en enkele particulieren zijn de enigen die deze #vluchtelingen in leven houden. Maar ook dat kent helaas zijn grenzen! Laat het niet gebeuren aub! Dank u! Ton Meurs
Lieve leden😔
Gaat het dan echt gebeuren⁉️ Family on a Mission gaat failliet‼️Met nog maar €52,48 op onze rekening gaan wij het deze maand niet redden om 120 behoeftige vluchtelingen te voorzien van voedsel. Een groep van 120 personen die nog slechter leven dan de honden in het asiel. Enkel nog support van Family on a Mission is wat ze krijgen.
Behoeftige mensen op ons pad, een last of een gunst? Ik weet het niet meer! Kunnen wij dit als de mensheid nog aan? Want ik ben moe en geef graag het stokje door, wie wilt het overnemen? Wie pakt deze verantwoording en deze kans? Dan kan mijn lichaam rusten, maar mijn hart zal blijven beven want onze broeders zonder eten dat wil ik niet op mijn geweten. Mijn woorden moet ik zoeken en verzinnen maar ik kan ze niet meer vinden, ze zijn op!!
Dag in dag uit leven op straat‼️ Geen school, geen werk, geen rechten, geen ouders, geen familie. Troosten met mooie voetbalschoenen, kleding of eten is het enigste wat wij nog kunnen doen. De vraag doet de overheid dan niks?? NEE is jou antwoord‼️Wat als Family on a Mission er niet meer is⁉️ Dat is de vraag⁉️Voor ons is geen mens is iligaal‼️
Wil je mij alsjeblieft betalen voor ‘Boodschappen’ via https://tikkie.me/pay/pbpaoi3ol7h3f7l7pdfm
HARTELIJK DANK VOOR DE NIEUWE BIJDRAGEN!
(28 SEPT) En na de goede respons:
Samantha Selima voelt zich

hoopvol.
Onze particuliere financiële hulpactie
Beste mensen,
Hoe kan dat: aan vluchtelingen die niet terug kunnen geen
verblijfsvergunning geven, wel een verbod op werk, geen inkomen, geen onderdak,
geen kleding, geen voedsel, geen onderwijs?
Het kan blijkbaar: zogenaamde ongedocumenteerde vluchtelingen
zijn om te overleven volledig afhankelijk van particulier initiatief.
Vandaar deze particuliere financiële hulpactie.
Ze waren met 65, vluchtelingen uit Afrikaanse landen, die april van dit jaar in Uilenstede 475, een 5 jaar lang leegstaand gebouw in het gebied Uilenstede/Kronenburg in Amstelveen, waren getrokken. Het gebied gaat volledig op de schop, het visieplan was kort daarvoor door de gemeenteraad aangenomen, het zal jaren vergen dit te realiseren en in de tussentijd is er vanalles mogelijk, ook voor ongedocumenteerde vluchtelingen. Dat hoopten ze, zeker toen de eigenaars ze aanboden tot 31 juli te blijven en te willen nadenken over een langere periode. Maar ze werden bedrogen, zowel door de eigenaars als door de staat, en de staat maakte het hun zelfs onmogelijk om tegen de rechterlijke uitspraak in hoger beroep te gaan.
Ze leefden daarna dagen, weken op
straat, zonder iets, werden overal opgejaagd, gelukkig woonden er een flink
aantal daarna weer in een kraakpand in Amsterdam, want alles beter dan op
straat. Maar voor hoe lang? Op 8 augustus kregen ze al weer van de rechter te
horen dat ze er snel uit moesten. Want al staat een gebouw al jaren leeg, de
belangen van de staat (antikraakwet) en de eigenaar (eigendomsrecht) wogen tot
nog toe altijd zwaarder. Er zijn wel mooie plannen voor een 24Uursopvang in
Amsterdam, maar de harde werkelijkheid is dat er momenteel geen enkele opvang
en geen enkele voorziening is voor ongedocumenteerden in Amsterdam die zich nu
aanmelden.
De mensen die hun een goed hart toedragen hebben de gemeente
dringend gevraagd om een NOODOPVANG. Temeer omdat er op maandag 24 juni opnieuw
bijna 70 ongedocumenteerde vluchtelingen vanuit de Bijlmerdreef op straat waren
gezet, die ook eerst op straat, dan in het Mandelapark, en ondertussen voor het
overgrote deel eveneens in hetzelfde gebouw als die van Uilenstede terecht
waren gekomen. In dat gebouw woonden
toen meer dan 135 mensen, waaronder enkele vrouwen, waarvan een zwanger. Deze
zijn allemaal een dag na de uitspraak van de rechter op 8 augustus op straat
gekomen, in weer en wind, en toen in tentjes die daarna verboden werden.
Na allerlei omzwervingen wonen er nu al weer enkele weken 120 mensen dicht
op elkaar met weinig elektra en zonder gas in een beperkte ruimte die ze zelf
een beetje op hebben kunnen knappen.
Ondertussen weigert de gemeente nog steeds Noodopvang en zelfs voedsel en voorzieningen aan de vluchtelingen op straat of in een kraakpand. Ze beroept zich op de nog te starten 24Uursopvang, die al verstopt is voor ze is gestart, en waartoe nauwelijks een toegang bestaat, zelfs voor ernstig zieken is er een wachtlijst.
Daarom doe ik een beroep u. Schrijf aub wat over naar
Het banknummer NL17TRIO0379714574 van AMJ Meurs.
Het geld wordt onmiddellijk overgemaakt naar de contactpersonen op straat of waar de vluchtelingen op dat moment zijn. Op mijn FB-pag. wordt verantwoording afgelegd voor de ontvangen bedragen. U wordt daar ook op de hoogte gehouden van het wel en wee van de vluchtelingen: https://www.facebook.com/ton.meurs.7/
Ik probeer dat ook op mijn website te doen, maar die loopt meestal wat achter op FB.

Als u minstens €5,82 (inclusief verzendkosten) overschrijft en op de overschrijving uw adres vermeldt, krijgt u het magazine met het 2-talige verhaal DE MENSENSMOKKELAAR VAN AMSTERDAM/ THE AMSTERDAM HUMAN SMUGGLER toegestuurd. In dit absurde verhaal spelen vluchtelingen van Wij Zijn Hier een grote rol. Ook de vluchtelingen zelf proberen op straat met dit magazine een kleine donatie te verkrijgen. Heel hartelijk dank.
Als u vluchtelingen én de poëzie een warm hart toedraagt, wil ik u graag ook de prachtige 3-talige (Ned/Eng/Ital.) bundel DIARIUM BELLI van Patrizia Filia ter ondersteuning van de vluchtelingenorganisatie van de VN, de UNHCR, aanbevelen: http://meursam.nl/?p=598
Om wat voor
vluchtelingen voor wie ik deze actie doe, gaat het? Het gaat om vluchtelingen die (nog) geen
verblijfsvergunning hebben, uit de procedure zijn gezet (waar ze zich met veel
moeite weer in terug moeten vechten), en niet terug kunnen! Omdat de
reden van hun vlucht niet is opgeheven – oorlog, dictatuur, discriminatie als
groep, persoonlijke vervolging, honger, rampen, uitzichtloosheid,
klimaatverandering – of omdat de Nederlandse regering de verantwoording
afschuift op het land waar de vluchteling Europa is binnengekomen, de
zogenaamde Dublinclaim, of omdat de vluchteling voor terugkeer niet de juiste
papieren heeft.
Ze kunnen dus geen kant op. Maar ze moeten ondertussen wel leven.
Daar hebben ze recht op. Ieder mens heeft recht op voeding, kleding, een dak
boven zijn hoofd, gezondheidszorg, onderwijs, werk. Niemand durft dat te
ontkennen. Maar landen, regeringen, overheden, gemeentebesturen, durven dat wel
af te schuiven. Wij noemen dat het verschoven geweten. Ze zeggen:
‘De vluchtelingen hebben daar wel recht op, maar dat wil niet zeggen dat wij
als land, als regering, als gemeentebestuur moeten zorgen dat ze dat recht ook
kunnen uitoefenen. En als we het wel doen, doen we dat vrijwillig, niemand kan
ons daartoe verplichten, niemand kan daar rechten aan ontlenen.’
Ze beroepen zich daarbij soms zelfs op gerechtelijke uitspraken. Maar kunnen
rechterlijke uitspraken geldig zijn die in tegenspraak zijn met de
mensenrechten?
En hoe was het ook al weer met de menselijke en wettelijke verplichting om een
mens die in gevaar is, in nood is, gewond is, kwetsbaar is, te helpen?
In nood en kwetsbaar zijn deze vluchtelingen in ieder geval. Gewond, geestelijk
en/of lichamelijk vaak ook. Door de toestand in hun land van herkomst, door hun
vlucht, de tocht. In gevaar zijn ze niet alleen geweest tijdens hun vlucht maar
zijn ze hier nog steeds, door partijen die hun bestaansrecht ontlenen aan het
bestrijden van vluchtelingen, van vreemdelingen, de voortdurende hetze en de
traditionele partijen die hierin mee zijn opgeschoven in de hoop op politiek
gewin.
Hartelijk dank voor uw bijdrage,
Ton
Meurs, supporter Wij Zijn Hier/We Are Here
www.meursam.nl
https://www.facebook.com/ton.meurs.7
https://twitter.com/TonMeurs