We hebben een buitengewoon treurig kabinet, met 4 ministers van de PVV, een partij die veroordeeld is vanwege racisme, en die partij levert notabene de minister van migratie. Dat is pure kwaadaardigheid, denk je dan. En met een premier uit de vroegere BVD, Binnenlandse Veiligheids Dienst, nu AIVD, Algemene Inlichtingen en Veiligheids Dienst, een mannetje van law and order, behalve voor de eigen organisatie. Over de overigen zullen we het een andere keer hebben.
Voor Schoof zet ik natuurlijk mijn eigen geheime wapen in, en dat is Kitty, de ongeremde, dakloze vrouw uit Mijn liefde is scharlakenrood, Deel 3 Kitty, het hoofdstuk over 2003, titel En net hadden we…
(Kitty aan het woord)
2003
En net hadden we…
Dat Moslimterrorisme moet voor de Veiligheidsdiensten als een zegen zijn gekomen! Die roep van linkse mensen om intelligence! in plaats van oorlogen tegen Irak en Afghanistan. Echt werk in plaats van achter Russische functionarissen lopen tijdens een grote demonstratie tegen de neutronenbom in Amsterdam! In plaats van het schaduwen van pacifisten, radicale milieuactivisten en wouldbe-revolutionairen zoals mijn Rooie Willem.
Op de televisie in de zaal van het pension zie ik een dikke vieze man met een van voren bolle broek, de man leunt achterover in zijn stoel, voorover leunen zou moeilijk gaan, hij zou ergens in zijn middenrif klem komen zitten, iets wat ik hem eigenlijk al gauw best gun. Tegenover hem zit een wat we tegenwoordig een nerd noemen, hij kijkt verlegen uit zijn ogen achter de vanzelfsprekend dikke brillenglazen. Hij heeft natuurlijk ook een baard, die hem al evenmin staat als zijn bril, terwijl geen baard en geen bril hem ook niet zouden staan, hij zou dan een gezicht hebben als de kont van een kip die door de andere kippen is kaal gepikt, iets wat ik hem op zijn beurt ook al gauw gun. Heel onschuldige dingen, maar die wel aangeven dat ik ze beiden al snel ben gaan haten.
Of hij zich niet bedonderd voelt, vraagt men de nerd, nadat deze verteld heeft dat de BVD-agent, want dat blijkt de vieze dikke man die destijds met hem in dezelfde zogenaamd marxistisch-leninistische organisatie zat in werkelijkheid te zijn, zelfs nog op zijn trouwfeest is geweest. De nerd bloost en lacht verlegen. De BVD-agent zegt: “Ja, we waren echt bevriend.” “Dat zijn we nog,” zegt de nerd met een hoge stem en op dat moment schiet me te binnen dat van de BVD-agent gezegd werd dat hij zijn reizen naar China graag in Moskou of in andere 219 Europese steden onderbrak (de BVD was hem soms kwijt!) voor homoseksuele contacten en dat zijn directeurschap van een jongensschool ook niet geheel onverdacht was.
“Ik denk nu precies het tegenovergestelde van wat ik toen dacht,” zegt de nerd. “Wat ik toen dacht en deed was helemaal fout. Maar dankzij deze BVD-agent heb ik toch geen kwaad gesticht, heb ik zonder het te weten zelfs meegewerkt aan het goede doel.”
“Je bent de man die je jarenlang heeft bespioneerd, belogen, belazerd, dus dankbaar?”
“Heel erg,” zegt de nerd, “dankzij hem heb ik niemand schade berokkend.” “Behalve je kameraden van die tijd dan.”
“Ja, maar die wilden zelf de maatschappij schade berokkenen, die waren door de duivel gestuurd.”
“De BVD-agent was de engel die ze bestreed en tevens jouw reddende engel?”
“Zo is het, de Heer zij geloofd!”
“Heeft hij je wel eens seksueel benaderd, het is bekend dat hij homo is?” “Ook dat is hem vergeven, bovendien is dat zijn goed recht, ook daar heb ik van geleerd.”
“Wil je nog iets toevoegen?”
“Ja, halelujah!”
Ik word dus ook door de tv helemaal weer terug in die tijd gedrukt en niet op erg prettige wijze.
Het voorval staat niet op zichzelf. Er komt veel Binnenlandse Veiligheidsdienst of Algemene Informatie en Inlichtingendienst op de televisie. De vorige keer, de scène met de walgelijk dikke BVD-agent en de nerd, was ik na afloop hevig te keer gegaan, was scheldend en vloekend de afdelingen heen en weer en de trappen op en af gelopen. Dat wilden mijn medebewoners nog wel een keer meemaken, dus kwamen ze me voortaan roepen zo gauw ze dachten dat er ook maar iets soortgelijks op de tv was. De BVD was eigenlijk altijd een lachertje geweest in de ogen van de meeste mensen, want ze had altijd op een belachelijke en naïeve manier ‘links’ bestreden. Dat werd trouwens nog eens in de recente optredens en publicaties bevestigd. Nu ze bij de AIVD een nieuw doel hadden, het islamterrorisme, en daarmee ook opeens een draagvlak in de samenleving, probeerden ze ook hun lachwekkende verleden op te poetsen.
Er komt een aantal (ex)BVD-ers op de tv. Ze zijn allemaal onsympathiek, misschien omdat je weet dat ze allemaal hebben behoord tot de afdeling stiekem, van schenden van het briefgeheim, van pakjes openen en – sorry, beschadigd bij het transport – weer dichtplakken, van infiltratie, je anders voordoen dan je bent, meedoen met mensen waar je het niet mee eens bent, die je toch naar de mond praat, tot daden brengt waarop ze gepakt kunnen worden, die je in de val laat lopen. Minister Verdonk komt uit die hoek. Ze weet dat wij dat weten. Ze compenseert haar schaamte en lafheid door stoer te doen, zet een vakbondsstem op. Maar als ze in de Kamer vragen moet beantwoorden, als ze niet haar riedeltje kan afdraaien, lukt het opeens niet meer, is ze zielig. Nou, dit soort figuren is opeens opvallend veel op de tv. Meer dan de helft heeft de hele uitzending een rooie kop, alsof ze zich alsnog schamen voor hun stiekeme gedrag. Je moet de vijand al heel groot maken om voor jezelf zo’n gedrag te kunnen rechtvaardigen.
Eén valt er extra op. Het is een vieze man, niet alleen door de manier waarop hij er uitziet, het rode gezicht, het lachje, de dikke bril, maar ook door de manier waarop hij dingen zegt. Bijvoorbeeld over een man die ze jarenlang hebben geschaduwd: “Het was een Don Juan, een Casanova.” En dan komt het: “Die hoefde een dame maar aan te kijken en dan lag haar lingerie al op haar enkels.” Dat is duidelijk zijn eigen fantasie. Met camera’s, afluisterapparatuur en waarschijnlijk met inzet van een “dame” hebben ze jarenlang de Don Juan tot in de slaapkamer gevolgd.
Lingerie.
Ja, we passen even het trucje van Martin Bril toe.
Het “lingerie op haar enkels” is veel kleffer dan wanneer hij gezegd zou hebben: “En dan was ze al bezweken.” Of desnoods: “En dan stond ze al in haar blote kont.” Dat laatste zou grof zijn, maar niet schijnheilig, ironisch, schijnbaar verhullend, geil. Deze man heeft persoonlijk likkebaardend aan de monitor en de koptelefoon gezeten, dat zie je. Kom maar op, Martin Bril. Vieze man.
Stiekemerd.
BVD.
#Schoof #BVD #AIVD #MartinBril #geheimedienst
Uit: Mijn liefde is scharlakenrood, roman van Meurs A.M., 4e herziene druk n 2013, 228 pag., uitgeverij Booklight
