NU IK zovele jaren heb geleefd en het adieu mij nadert
voel ik een deugd in mij die mij sinds lang vergat
alsof de jongeman die ik ooit was
gewekt wordt door een vreemde energie
mij inneemt en mijn oude lijf bezielt
mijn geest vervult tot ik mijzelf niet meer herken
ik wens dit niet en toch tot op het wenen na
verlang ik naar die deugd opdat zij blijven zou
de zoetste herinneringen verdringen zich in mij
weer hoor ik nu die stilte in mij sneeuwen
ik voel de adem van muziek mij zalven
opnieuw voel ik de liefde van mijn lief
en weer breekt in de avondval het wachten aan
verrukkelijk wachten op het zuivere moment
waarin ik uit mijzelf gezogen door een heldere schijn
de vrijheid van het leven onderga
terwijl mijn oude lijf verlamt en sterft
ik weet dat ik mijn geest niet weerhouden kan
hij is het lied in mij waarin ik werd geboren
waarvan mijn mond nooit woorden vond
en nu ik weer die jonge deugd ervaar
die jeugd in mij alsof nog alles herbeginnen is
groeit spanning van extase in mijn ogen
terwijl de jongeman in mij verwonderd luistert
naar de echo van mijn nabije adieu
Uit: Het onbereikbare licht 2014, deel Naar de echo van mijn nabije adieu, Booklight. Zie bij Boekwinkeltje Wonderland ook ander werk van en over Gust van Brussel.